Ilayda
New member
Şiirlerimi Nasıl Satabilirim? Bir Arayışın Hikâyesi
Sevgili forumdaşlar,
Bugün sizlerle biraz içimi dökmek, biraz da bir yol hikâyesi paylaşmak istiyorum. Hani hepimizin içinde bazen sakladığı, bazen de dışa vurmak istediği o kelime dünyası vardır ya… İşte benim için o dünya şiir. Kağıtlara sığmayan duygular, defterlerin arasında sıkışan mısralar… Ama iş sadece yazmakla bitmiyor. Çünkü bir noktadan sonra insan soruyor kendine: “Peki ben bu şiirleri nasıl yaşatabilirim, nasıl insanlara ulaştırabilirim, hatta satabilir miyim?”
Bir Kahve Sohbeti: Çözüm Arayan Erkekler
Geçenlerde mahalle kahvesinde dostlarla otururken bu konuyu açtım. Masada Ali abi vardı, mühendis kafalı, hep çözüm odaklıdır. Gözlüğünü düzeltti, kağıdın köşesine küçük hesaplar karaladı ve başladı anlatmaya:
“Bak kardeşim, şiirini satacaksan önce hedefini belirleyeceksin. Kitap mı çıkarmak istiyorsun, dergilere mi göndermek istiyorsun, yoksa internet üzerinden mi satmak istiyorsun? Stratejini belirle, sonra da doğru kanalları bul. Mesela e-kitap yap, Amazon’a koy. Ya da sosyal medyada şiirlerini paylaş, takipçi kitlesi oluştur. Biraz da reklam yaparsan satarsın.”
Ali abi haklıydı belki, ama sözleri bana çok matematiksel geldi. Sanki şiirin ruhunu değil, ürünün pazarlama planını konuşuyorduk. Erkeklerin bu yaklaşımı işin çözümünü hızlandırıyor ama bazen insanın kalbine dokunmuyor.
Bir Çay Demliği: Kadınların Gönül Bakışı
O sırada sohbetimize Ayşe teyze katıldı. Elinde taze demlenmiş çayı vardı. Gülümseyerek şöyle dedi:
“Evladım, şiir satılır mı hiç? Şiir paylaşılır, şiir hissedilir. Sen önce gönüllere gir. İnsanlar senin mısralarında kendi yaralarını, kendi sevinçlerini bulsun. O zaman ister kitap olur, ister şarkı sözü, ister bir kartpostalın kenarında… Para peşinden gelir. Ama önce gönüllere dokun.”
Ayşe teyzenin sözleri içime işledi. Çünkü aslında şiiri satmak değil, şiiri yaşatmak istiyordum. Ama yine de gerçek dünyada, hayatın ihtiyaçları vardı.
Gerçek ile İdeal Arasında
İşte tam burada insanın içinde bir ikilem başlıyor. Bir yanda erkeklerin stratejik, pratik çözümleri: yayınevi bulmak, sosyal medya stratejisi yapmak, şiirleri dijital platformlara yüklemek. Diğer yanda kadınların empatik, gönül merkezli yaklaşımı: şiiri paylaşmak, insanlara dokunmak, samimiyetle bir bağ kurmak.
Peki, ikisi bir arada olmaz mı? Belki de en doğru yol, hem gönülden yazmak hem de bu yazılanları doğru kanallarla insanlara ulaştırmak.
Şiir Satmanın Görünmeyen Yolları
Biraz araştırınca gördüm ki, aslında şiir sadece kitaplarla satılmıyor.
* Müzik dünyası Şairlerin dizeleri şarkı sözlerine dönüşüyor. Bir beste ile buluşan şiir, milyonlara ulaşıyor.
* Tasarım dünyası Defter kapakları, kartpostallar, tablolar… Şiir mısraları hayatın tam ortasında bir süs gibi kullanılıyor.
* Dijital platformlar Kimi şairler Patreon veya benzeri mecralarda okurlardan destek alıyor.
* Atölyeler ve etkinlikler Şiir okumaları, edebiyat buluşmaları, atölyeler… Buralarda şiir hem ruhsal hem de maddi anlamda değer kazanıyor.
Ama tüm bu yolların kalbinde tek bir şey var: samimiyet. Çünkü yapay olan her şey unutuluyor, ama içten yazılmış bir mısra yıllarca akılda kalıyor.
Kendi Yolumu Bulma Çabası
Bir gece eski defterleri karıştırırken fark ettim: Aslında ben zaten şiirlerimi satmaya başlamışım, ama farkında değilim. Arkadaşımın düğününde okuduğum bir şiir, onların kalbine dokunmuştu. Başka bir gün bir dostumun yasına yazdığım mısralar, ona güç olmuştu. Para geçmemişti belki aramızda, ama şiirlerim değer görmüştü.
O an şunu anladım: Satmak, illa ki maddi karşılık almak değil. Bazen bir “teşekkür”, bazen bir “gözyaşı”, bazen de bir “gülümseme” en büyük kazanç olabiliyor. Ama hayatın gerçekleri de var elbet; o yüzden şiiri hem gönülle paylaşmak hem de doğru adımlarla insanlara ulaştırmak gerekiyor.
Forumdaşlara Bir Soru
Sevgili dostlar, siz ne dersiniz? Sizce şiir gerçekten satılır mı? Yoksa şiir sadece paylaşılır, yaşanır mı? Erkek forumdaşlarımız belki bana net yollar, platform isimleri, yayınevleri önerecek. Kadın forumdaşlarımız ise belki kendi şiir deneyimlerini, gönüllere nasıl dokunulduğunu anlatacak.
Benim için bu konu sadece bir gelir kapısı arayışı değil. Aynı zamanda “şairin topluma nasıl karışabileceği” sorusunun cevabı. Çünkü şiir, yalnızca defterde kalmamalı; sokakta, meydanda, insanın kalbinde yankılanmalı.
Sizler bu yolculukta bana eşlik eder misiniz? Hem aklınızla hem kalbinizle… Çünkü belki de şiir, satılmaktan çok paylaşılınca çoğalıyor.
Sevgili forumdaşlar,
Bugün sizlerle biraz içimi dökmek, biraz da bir yol hikâyesi paylaşmak istiyorum. Hani hepimizin içinde bazen sakladığı, bazen de dışa vurmak istediği o kelime dünyası vardır ya… İşte benim için o dünya şiir. Kağıtlara sığmayan duygular, defterlerin arasında sıkışan mısralar… Ama iş sadece yazmakla bitmiyor. Çünkü bir noktadan sonra insan soruyor kendine: “Peki ben bu şiirleri nasıl yaşatabilirim, nasıl insanlara ulaştırabilirim, hatta satabilir miyim?”
Bir Kahve Sohbeti: Çözüm Arayan Erkekler
Geçenlerde mahalle kahvesinde dostlarla otururken bu konuyu açtım. Masada Ali abi vardı, mühendis kafalı, hep çözüm odaklıdır. Gözlüğünü düzeltti, kağıdın köşesine küçük hesaplar karaladı ve başladı anlatmaya:
“Bak kardeşim, şiirini satacaksan önce hedefini belirleyeceksin. Kitap mı çıkarmak istiyorsun, dergilere mi göndermek istiyorsun, yoksa internet üzerinden mi satmak istiyorsun? Stratejini belirle, sonra da doğru kanalları bul. Mesela e-kitap yap, Amazon’a koy. Ya da sosyal medyada şiirlerini paylaş, takipçi kitlesi oluştur. Biraz da reklam yaparsan satarsın.”
Ali abi haklıydı belki, ama sözleri bana çok matematiksel geldi. Sanki şiirin ruhunu değil, ürünün pazarlama planını konuşuyorduk. Erkeklerin bu yaklaşımı işin çözümünü hızlandırıyor ama bazen insanın kalbine dokunmuyor.
Bir Çay Demliği: Kadınların Gönül Bakışı
O sırada sohbetimize Ayşe teyze katıldı. Elinde taze demlenmiş çayı vardı. Gülümseyerek şöyle dedi:
“Evladım, şiir satılır mı hiç? Şiir paylaşılır, şiir hissedilir. Sen önce gönüllere gir. İnsanlar senin mısralarında kendi yaralarını, kendi sevinçlerini bulsun. O zaman ister kitap olur, ister şarkı sözü, ister bir kartpostalın kenarında… Para peşinden gelir. Ama önce gönüllere dokun.”
Ayşe teyzenin sözleri içime işledi. Çünkü aslında şiiri satmak değil, şiiri yaşatmak istiyordum. Ama yine de gerçek dünyada, hayatın ihtiyaçları vardı.
Gerçek ile İdeal Arasında
İşte tam burada insanın içinde bir ikilem başlıyor. Bir yanda erkeklerin stratejik, pratik çözümleri: yayınevi bulmak, sosyal medya stratejisi yapmak, şiirleri dijital platformlara yüklemek. Diğer yanda kadınların empatik, gönül merkezli yaklaşımı: şiiri paylaşmak, insanlara dokunmak, samimiyetle bir bağ kurmak.
Peki, ikisi bir arada olmaz mı? Belki de en doğru yol, hem gönülden yazmak hem de bu yazılanları doğru kanallarla insanlara ulaştırmak.
Şiir Satmanın Görünmeyen Yolları
Biraz araştırınca gördüm ki, aslında şiir sadece kitaplarla satılmıyor.
* Müzik dünyası Şairlerin dizeleri şarkı sözlerine dönüşüyor. Bir beste ile buluşan şiir, milyonlara ulaşıyor.
* Tasarım dünyası Defter kapakları, kartpostallar, tablolar… Şiir mısraları hayatın tam ortasında bir süs gibi kullanılıyor.
* Dijital platformlar Kimi şairler Patreon veya benzeri mecralarda okurlardan destek alıyor.
* Atölyeler ve etkinlikler Şiir okumaları, edebiyat buluşmaları, atölyeler… Buralarda şiir hem ruhsal hem de maddi anlamda değer kazanıyor.
Ama tüm bu yolların kalbinde tek bir şey var: samimiyet. Çünkü yapay olan her şey unutuluyor, ama içten yazılmış bir mısra yıllarca akılda kalıyor.
Kendi Yolumu Bulma Çabası
Bir gece eski defterleri karıştırırken fark ettim: Aslında ben zaten şiirlerimi satmaya başlamışım, ama farkında değilim. Arkadaşımın düğününde okuduğum bir şiir, onların kalbine dokunmuştu. Başka bir gün bir dostumun yasına yazdığım mısralar, ona güç olmuştu. Para geçmemişti belki aramızda, ama şiirlerim değer görmüştü.
O an şunu anladım: Satmak, illa ki maddi karşılık almak değil. Bazen bir “teşekkür”, bazen bir “gözyaşı”, bazen de bir “gülümseme” en büyük kazanç olabiliyor. Ama hayatın gerçekleri de var elbet; o yüzden şiiri hem gönülle paylaşmak hem de doğru adımlarla insanlara ulaştırmak gerekiyor.
Forumdaşlara Bir Soru
Sevgili dostlar, siz ne dersiniz? Sizce şiir gerçekten satılır mı? Yoksa şiir sadece paylaşılır, yaşanır mı? Erkek forumdaşlarımız belki bana net yollar, platform isimleri, yayınevleri önerecek. Kadın forumdaşlarımız ise belki kendi şiir deneyimlerini, gönüllere nasıl dokunulduğunu anlatacak.
Benim için bu konu sadece bir gelir kapısı arayışı değil. Aynı zamanda “şairin topluma nasıl karışabileceği” sorusunun cevabı. Çünkü şiir, yalnızca defterde kalmamalı; sokakta, meydanda, insanın kalbinde yankılanmalı.
Sizler bu yolculukta bana eşlik eder misiniz? Hem aklınızla hem kalbinizle… Çünkü belki de şiir, satılmaktan çok paylaşılınca çoğalıyor.